polscy żołnierze kontynuują walkę o wyzwolenie włoch, chociaż ich niepokój wzbudzają napływające z polski informacje o zajęciu kraju przez armię czerwoną i o upadku powstania warszawskiego. październik- -grudzień 1944: podczas gdy wschodnie skrzydło 8 armii brytyjskiej posuwa się doliną wzdłuż drogi nr 9, na zachodnim skrzydle 2 korpus polski wkracza do akcji w apeninach emiliańskich, gdzie od 17 października prowadzi zacięte walki zdobywając kolejno miasta santa sofia, galeata, predappio, dovadola, castrocaro i brisighella oraz uczestniczy w wyzwoleniu forlì i faenzy. pod koniec grudnia front zatrzymuje się na rzece senio. w okresie jesienno-zimowym następuje uzupełnienie i rozbudowa 2 korpusu, zasilonego tysiącami polaków z armii niemieckiej, do której zostali wcześniej przymusowo wcieleni. 9 kwietnia 1945 rusza nowa ofensywa aliantów. oddziały polskie (dwa ugrupowania): działające wzdłuż via emilia „rud” (dowódca gen. klemens rudnicki) i operujące na północ od niej - uderzeniowe „rak” (dowódca gen. bronisław rakowski) przełamują niemieckie linie obrony na rzekach senio i santerno, 14 kwietnia wyzwalają imolę i przekraczają po zaciętych walkach rzekę sillaro i potok gaiana. 21 kwietnia po przekroczeniu rzeki idice 9 batalion strzelców karpackich wkracza do bolonii, wyprzedzając amerykanów i włoskie oddziały „legnano” i „friuli”. droga na nizinę padańską stoi otworem. ten wielki sukces kończy szlak bojowy 2 korpusu, którego straty we włoszech wynoszą ok. 14.500 poległych, rannych i zaginionych. 2 maja 1945 następuje bezwarunkowa kapitulacja oddziałów niemieckich we włoszech. 2 korpus pozostaje czasowo w składzie wojsk alianckich na terenie włoch.