1939-1941: Na wschodnich terenach Polski juz od 17 wrzesnia rozpoczynaja sie masowe aresztowania i mordy. W listopadzie tereny te zostaja przylaczone do Bialoruskiej SRR i Ukrainskiej SRR. Od pazdziernika 1939 do czerwca 1941 maja miejsce masowe deportacje na Syberie i w inne rejony ZSRR. Calkowita liczba zeslanych jest nadal nieznana. Wedlug róznych ustalen wyniosla ona od 750 000 do nawet ponad póltora miliona osób. W lagrach i kolchozach wysoka smiertelnosc jest konsekwencja wyczerpujacej przymusowej pracy, glodu, chorób i nieludzkich warunków zycia. Na terytorium Polski Sowieci likwiduja nie tylko elite spoleczna i intelektualna, ale i inne wyksztalcone warstwy spoleczenstwa, traktujac je jako „wrogów wladzy sowieckiej”. Kwiecien-Maj 1940: NKWD dokonuje w ZSRR potajemnie mordu okolo 22 000 jenców polskich, w wiekszosci oficerów. Po inwazji niemieckiej na ZSRR Niemcy odkrywaja w Katyniu w kwietniu 1943 mogily okolo 4400 jenców. Tego miesiaca Sowieci zrywaja stosunki dyplomatyczne z rzadem RP w Londynie. 4 stycznia 1944: Armia Czerwona ponownie przekracza granice polsko-sowiecka z 1939. Od lipca rozpoczynaja sie nowe aresztowania i represje. Maj 1945: cala Polska znajduje sie pod wladza sowiecka. 28 czerwca: powstaje Tymczasowy Rzad Jednosci Narodowej, wkrótce uznany przez Aliantów. Mimo masowych aresztowan zolnierzy Armii Krajowej, Narodowych Sil Zbrojnych, Narodowego Zjednoczenia Wojskowego i Zrzeszenia Wolnosc i Niezawislosc, niektóre oddzialy zolnierzy wykletych bronia sie przez szereg nastepnych lat. Kilkadziesiat tysiecy osób jest deportowanych na Syberie. 1939-1945: Bilans wojny i okupacji niemieckiej i sowieckiej to okolo 6 milio- nów ofiar (ok. 17% ogólu ludnosci), w tym prawie 3 miliony polskich Zydów.